Fala - nad morzem

Świnoujście - zagospodarowanie i ruch turystyczny

17 wrzesień 2011r.

Świnoujście ma ok. 150-letnie tradycje miejscowości wypoczynkowo-uzdrowiskowej. Przed wojną czynne były tu 33 hotele i ok. 150 pensjonatów liczących łącznie 4 tys. miejsc noclegowych. Rocznie, w okresach pomyślnych, miasto odwiedzało 30—40 tys. osób. Niestety urządzenia wczasowo-wypoczynkowe zostały przez wojnę w większości zniszczone. W wyniku 25 lat pracy odbudowano dzielnicę uzdrowisko-wo-wczasową i w 1970 r. baza uspołeczniona liczyła ok. 10 tys. miejsc. Bazę w kwaterach prywatnych ocenia się na ok. 20 tys. miejsc. Mieści się ona w dużej mierze w jednorodzinnych domkach, których powstały dwie dzielnice (przy Kapitanacie Portu i przy granicy). Kuch turystyczny jest obecnie 10-krotnie większy niż przed wojną. W 1970 r. oceniano go na pół miliona osób, w tym 150 tys. wczasowiczów, 250 tys. uczestników wycieczek i około 100 tys. uczestników wypoczynku świątecznego. Łącznie wszyscy spędzili w Świnoujściu ok. 3,5 miliona dni. Przeciętnie w sezonie letnim przebywa w mieście 30 tys. wczasowiczów i turystów. Sezon turystyczny trwa od maja do września; maj i czerwiec to szczyty wycieczkowe, lipiec i sierpień to czas przewagi pobytów wypoczynkowych. Cały rok czynne są sanatoria, w których liczba miejsc stale rośnie. Systematycznie wzrasta również napływ turystów zagranicznych. Do 1964 r. byli to głównie Czesi i Słowacy oraz obywatele Związku Radzieckiego, z chwilą uruchomienia linii promowej do Szwecji czołowe miejsce pod względem ilości zajęli turyści szwedzcy. Klimat i lecznictwo Klimat Świnoujścia jest morski. Cechuje się on zmniejszeniem dobowych rocznych wahań temperatury powietrza. Stosunkowo nieduże są też opady atmosferyczne (550 mm rocznie). Wpływ morza sprawia, że zimy są łagodne mniej mroźne i mniej śnieżne, a lata niezbyt upalne. Po pięknej jesieni następuje lekka zima; wiosna jest nieco spóźniona, co jest wynikiem oddziaływania wychłodzonych mas wód morskich. Częściej niż w głębi kraju wieją, wiatry o średniej lub dużej prędkości działając bodźcowo na organizm. Przynoszą one znad morza powietrze czyste, o małej ilości drobnoustrojów, przesycone parą wodną z zawartością chlorku sodowego, jodu i bromu. Podstawowe znaczenie dla kąpieliska morskiego ma klimat panujący latem; jest on — jak w całym kraju — dość kapryśny i zmienny, trudny do określenia. Przeciętnie przypada latem ok. & godz. ze słońcem na dzień, ale zdarzają się również długie okresy wspaniałej pogody i odwrotnie — tygodnie deszczowe. Działanie klimatu morskiego jest bodźcowe, działa on hartując na ustrój człowieka. Rozległe płytkie wody brzegów Zatoki Pomorskiej cechują stosunkowo dość wysokie temperatury wody, co sprzyja korzystaniu z kąpieli. Obok właściwości klimatycznych duże znaczenie dla przybywających na leczenie mają zasoby solanki i borowiny, Świnoujście posiada kilka odwiertów solanki oraz bogate pokłady borowiny. Zakłady przyrodolecznicze udzielają dziennie ponad 2 tys. zabiegów. Rocznie z urządzeń sanatoryjnych korzysta ok. 17 tys. osób. Osiągnięcia lecznicze uzdrowiska znane są nie tylko w kraju, ale i za granicą, szczególnie w zakresie chorób układu oddechowego, układu krążenia, niektórych chorób układu wydzielania dokrewnego i skóry. Walory środowiska przyrodniczego Charakterystyczną cechą środowiska przyrodniczego Świnoujścia i jego okolicy są wody i lasy oraz żyjące w nich zwierzęta. Ponieważ partie zurbanizowane zajmują tylko ok. 1/10 powierzchni miasta, rejony wypoczynkowe i spacerowe są tu szczególnie rozległe. Plaża w Świnoujściu jest bardzo szeroka i ma długości ok. 6 km (5 km na Uznamie i 1 km na Wolinie). Do plaży przylegają wydmy białe ze skąpą roślinnością, wśród której czasem jeszcze można spotkać mikołajka nadmorskiego rosnącego pomiędzy trawami i krzewami specjalnie tu sadzonymi w celu umocnienia wydm. Ku południowi rozciągają się wydmy szare pokryte lasami. W bezpośredniej okolicy miasta — niezależnie od parku Zdrojowego — znajdują się liczne kompleksy leśne; na zachodzie nad brzegiem morza Świdne Lasy o powierzchni ok. 7 km2. Na południu Lasy Uznamskie liczące ok. 20 km2. Kompleks na wyspie Karsibór ma powierzchnię 5 km2. Na wyspie Wolin, w rejonie Chorzelina, są niewielkie przestrzenie leśne, które łączą się z Lasami Przytorskimi i przez nie można dotrzeć aż do Wolińskiego Parku Narodowego leżącego w centrum wyspy. Duże są też przestrzenie łąk; obejmują one wschodnią część wyspy Karsibór, cały Wielki Krzek i wiele wysp na Starej Świnie. W takim środowisku nie brak i zwierząt: ptaków i ssaków. Nad Bałtykiem — przy jego otwartych wodach — żyją liczne gatunki mew; na łąkach Karsiboru można spotkać ponad 10>0 gatunków innych ptaków, orły morskie — bieliki, kormorany, łabędzie itp. Nie brak tu również ssaków, sarn i dzików doskonale pływających z wyspy na wyspę razem z młodzieżą. W wodach Zalewu Szczecińskiego żyją głównie ryby słodkowodne; nad morzem wędkarze łowią ryby i słonowodne i słodkowodne, te ostatnie bowiem z prądem Świny wypływają głęboko w wody Bałtyku. Jeszcze 100 lat temu zjawiały się tu bardzo często foki — największe ssaki Bałtyku, ale ponieważ czyniły szkody w sieciach i za każdą zabitą fokę płacono nagrodę, obecnie spotyka się je bardzo rzadko. Tym niemniej czasem zdarza się je spotkać nawet pod Szczecinem.